Το 2015 ήταν μια χρονιά δοκιμασίας για όλους τους ξενοδόχους και γενικότερα βέβαια για τους επιχειρηματίες. Βιώσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, εξαιρετικής επικινδυνότητας για τον τουρισμό μας. Ξεπερνούσαμε το ένα γεγονός και ακολουθούσε το άλλο, χαρακτηριστικά θα αναφέρω τις εκλογές, το δημοψήφισμα μεσούσης της τουριστικής περιόδου, τα capital control, το 3ο και σκληρότερο μνημόνιο με ιδιαίτερες φορολογικές επιβαρύνσεις στον τουριστικό κλάδο.
Λέγαμε πως περνούσαμε κρίση και γνωρίζαμε πως για ακόμη μια φορά θα ήμασταν εμείς οι ξενοδόχοι που θα βάζαμε πλάτες απορροφώντας τους κραδασμούς προς την διασφάλιση ενός ποιοτικού και ανταγωνιστικού τουριστικού προϊόντος.
Συνάδελφοι, για το νησί της Κω απεδείχθη πως όλα τα παραπάνω δεν ήταν τίποτα. Η πραγματική και άκρως επικίνδυνη κρίση ήταν οι άκρατες μεταναστευτικές ροές και η αδυναμία διαχείρισής τους.
Σε λίγο μόνο χρονικό διάστημα διαπιστώσαμε πως η ισορροπία μεταξύ ανάπτυξης – βιωσιμότητας και τουριστικού θανάτου είναι πολύ λεπτή ότι δεν μπορούμε να έχουμε ΠΟΤΕ το τουριστικό μας προϊόν ως δεδομένο
ΤΟ νησί της Κω έγινε μια από τις βασικότερες πύλες εισόδου προσφύγων και μεταναστών λόγω της γεωπολιτικής της θέσεως. Αφεθήκαμε μόνοι μας να αντιμετωπίσουμε τις ακατάσχετες μεταναστευτικές ροές, χωρίς να υπάρχουν οι στοιχειώδης υποδομές, χωρίς κρατική βοήθεια, χωρίς την απαιτούμενη Ευρωπαϊκή στήριξη. Όλη η διαδικασία αφέθηκε στα χέρια εθελοντών, πολιτών και επιχειρηματιών που βοηθούσαν ο καθένας με το δικό του τρόπο. Εμείς ως ξενοδόχοι κάναμε παραγωγή 700 μερίδων φαγητού ημερησίως, δώσαμε κλινοσκεπάσματα, αναλώσιμα και ήμασταν ανθρωπιστικά όσο μπορούσαμε δίπλα στους πρόσφυγες. Και αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε κάποιες περιπτώσεις να ακούμε ότι είμαστε ξενοφοβικοί και ρατσιστές... Πόσο κατάφορα αδικεί ο χαρακτηρισμός αυτός τους πολίτες και επιχειρηματίες της Κω?
Η δυσφήμιση που επήλθε τουριστικά για το νησί της Κω, ήταν τεράστια. Βρεθήκαμε ως το επίκεντρο αρνητικών δημοσιευμάτων, τα οποία επηρέασαν χιλιάδες καταναλωτές που προχωρούσαν σε ακυρώσεις και άλλους τόσους που δεν προχωρούσαν σε κρατήσεις.
Χαρακτηριστικό αυτών οι ακυρώσεις περίπου 180.000 διανυκτερεύσεων στο δίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2015, το πρόωρο κλείσιμο ξενοδοχειακών μονάδων, το αρνητικό πρόσημο του -4% στο κλείσιμο της χρονιάς (που είναι πολύ μεγάλο όταν οι προκρατήσεις μας ανέρχονταν στο +20%), οικονομικές απώλειες πάνω από 7 εκατομμύρια Ευρώ, ακυρώσεις guarantee συμβολαίων. Για το 2016, οι προκρατήσεις μας βρίσκονται στο πρωτοφανές χαμηλό νούμερο του -36%, έχουμε περάσει σε ειδικές προσφορές μειώνοντας τις τιμές μας –παρά τις φορολογικές επιβαρύνσεις, δεν δίδονται προκαταβολές ενώ εξακολουθούν να συγχωνεύουν πτήσεις και να ακυρώνουν συμβόλαια.
Επί σειρά μηνών ζητούσαμε να εφαρμοστεί μια ορθολογική διαχείριση των μεταναστευτικών ροών. Οφείλουμε ειδικά όταν αποτύχαμε στο 2015, τουλάχιστον να διασώσουμε το 2016. Οι απόψεις διίστανται στο πως θα επιτευχθεί αυτό, έχοντας μοιράσει την κοινωνία στα δυο. Και φυσικά δεν είναι ο δικός μας ρόλος να αποφασίσουμε τον τρόπο διαχείρισης, ο δικός μας ρόλος είναι να απαιτήσουμε προστασία, ασφάλεια και νοικοκύρεμα.
Οι υπεύθυνοι να λαμβάνουν αποφάσεις σεβόμενοι τις ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου. Και η Κως έχει την ιδιαιτερότητα –σε σχέση με τα άλλα νησιά που επλήγησαν και πλήττονται από το μεταναστευτικό ότι είναι ο 4ος τουριστικός προορισμός, ο προορισμός του 1,5 εκατομμυρίου αφίξεων.
Για την Κω και με γνώμονα την προστασία του τουριστικού της προϊόντος, θα έπρεπε από την αρχή να είχε γίνει τέτοια διαχείριση που θα κρατούσε χαμηλούς τόνους, δεν θα την επισημοποιούσε ως πύλη εισόδου προσφύγων - μεταναστών και που παράλληλα θα υλοποιούνταν σε τάχιστο χρόνο οι απαιτούμενες διαδικασίες καταγραφής των προσφύγων.
Έπρεπε λοιπόν να γίνει ένας τέτοιος προγραμματισμός, που θα διαφοροποιούσε την Κω από την «μαζική» απόφαση δημιουργίας των ΚΕΠΥ σε πέντε νησιά. Και φτάνουμε σε σημεία να μιλάμε με όρους, όπως π.χ. τα «hot spot», οι οποίοι θα είναι καθοριστικοί για την τουριστική πορεία του νησιού, αλλά δεν τους συναντάμε πουθενά στην Ελληνική νομοθεσία ώστε να γνωρίζουμε επακριβώς τι είναι και πως θα λειτουργούν. Γιατί είναι αυτές οι ασάφειες που δημιουργούν διάσταση απόψεων και διχόνοια.
Φτάσαμε στο «και πέντε», σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο ενόψη των κυβερνητικών δεσμεύσεων προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά η πόρτα του διαλόγου και των διορθώσεων πρέπει να παραμένει ανοιχτή. Και γι’αυτό οφείλουν να μας δώσουν διασφαλίσεις στο ότι η λειτουργία της δομής θα γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να μην πλήξει ακόμα περισσότερο τον τουρισμό του νησιού.
Αυτά που εύλογα ζητάμε είναι εγγυήσεις σαφής, ότι οι διαδικασίες θα γίνονται τάχιστα, αθόρυβα, ότι θα υπάρχει δρομολόγηση πλοίων για τη μεταφορά των προσφύγων μεταναστών και ότι για τους οικονομικούς μετανάστες θα γίνεται η ΑΜΕΣΗ ΜΕΤΑΓΩΓΗ τους στα προαναχωρησιακά κέντρα κράτησης της Ηπειρωτικής Ελλάδας, ακόμα και στην ακραία περίπτωση, που όλοι απευχόμαστε, του κλεισίματος των συνόρων από τις γειτονικές Ευρωπαϊκές χώρες.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε το να μετατραπεί το νησί της Κω και κανένα άλλο νησί σε χώρο παρατεταμένης διαμονής των μεταναστών και σε αποθήκη ψυχών. Παράλληλα όμως οφείλουμε να αναδείξουμε το ανθρωπιστικό προφίλ της φιλόξενης Κω.
Αγαπητοί συνάδελφοι, τα μηνύματα για τη χώρα μας είναι μάλλον θετικά. Και εμείς, ως Ένωση Ξενοδόχων Κω, ελπίζουμε έστω και την τελευταία στιγμή να μπορέσουμε να ανακάμψουμε ελαχιστοποιώντας τα αρνητικά νούμερα από διψήφια σε μονοψήφια. Το ευτυχές είναι πως έχουμε μια δυνατή Περιφέρεια η οποία δηλώνει δίπλα μας σε μια γιγαντώδη προσπάθεια που πρέπει να γίνει για την αντιστροφή της αρνητικής εικόνας του νησιού μας. Και βέβαια θα χρειαστούμε τη μεγαλύτερη δυνατή στήριξη, τόσο από τους τουριστικούς φορείς όσο και από το υπουργείο τουρισμού. Τα νησιά που επλήγησαν από το μεταναστευτικό πρέπει να βοηθηθούν οικονομικά και φορολογικά ώστε να μπορέσουν να ανακάμψουν.
Θα κλείσω λέγοντας πως οφείλουμε όλοι να στεκόμαστε δυνατοί σε όλες τις προκλήσεις. Γιατί είναι ο κλάδος του τουρισμού αυτός που πρώτος θα πει το ΝΑΙ στην επιχειρηματικότητα, το ΝΑΙ στην έξοδο από την κρίση, το ΝΑΙ στην ανάπτυξη.
